پسته و حقایق جالب در مورد آن

ازعلاقه ی ملکه سبا افسانه ایی به این دانه ی ارزشمند گرفته تا بررسی آلرژیک بودن پسته حقایق جالبی درباره ی آن در ایران و سایر کشورها وجود دارد که هرگز نمیدانستید.

• اطلاعاتی در مورد پسته که هرگز نمی دانستید

پسته، دانه ی خوراکی درخت پسته است. درخت پسته از خانواده بادام هندی است و بومی آسیای مرکزی و خاورمیانه است.  باستان شناسی در این نواحی نشان می دهد که مغز آن در اوایل سال 6750 قبل از میلاد یک غذای رایج بوده است. از آنجایی که این میوه در آب و هوای گرم به عمل می آید، کشت این درخت از خاورمیانه به مدیترانه گسترش یافت و به سرعت تبدیل به یک خوراکی ارزشمند در میان خانواده سلطنتی، مسافران و مردم عادی شد.

افسانه ها حاکی از آن است که ملکه سبا پسته را به عنوان یک غذای سلطنتی انحصاری تعیین کرد و تا آنجا پیش رفت که مردم عادی را از کشت آجیل برای استفاده شخصی منع کرد. در قرن اول پس از میلاد، امپراتور ویتلیوس این آجیل ارزشمند را در پایتخت خود رم به نمایش گذاشت. مسافرانی از جاده ابریشم باستانی از چین به غرب می رفتند، با خود بارهای بادام و پسته حمل می کردند. با این وجود بسیاری از مناطف هرگز نتوانستند از این آجیل ارزشمند بهرمند شوند و برخلاف مردمان آسیای مرکزی و قسمتی از اروپا که از سال 1880 میلادی آن را در سفره ی خود جای داده بودند؛ در آمریکا پسته برای اولین بار در دهه ی 30 قرن بیستم به عنوان میان وعده معرفی شد.

• شرایط اقلیمی برای کاشت درخت

امروزه درخت پسته به طور گسترده در سراسر جهان به ویژه در آسیای مرکزی و خاورمیانه رشد می کند. این درختان در شرایط مناسب نسبتاً مقاوم هستند و می توانند در دماهای بین 10- درجه سانتی گراد در زمستان و 48 درجه سانتی گراد در تابستان دوام بیاورند. پسته گیاهی بیابانی است و نسبت به خاک شور بسیار مقاوم است. درخت آن در زیستگاه طبیعی خود بیش از 150 سال عمر می کند. درخت شاخه های گسترده ای دارد اما به ندرت ارتفاع آن از 9 متر بیشتر می شود.

درختان پسته از دسته ی گیاهان دوپایه هستند (دارای گلهای نر یا ماده). گل ها به صورت خوشه هایی که ممکن است بیش از 150 گل جداگانه داشته باشند، به وجود می آیند و با باد گرده افشانی می شوند. پسته که به صورت خوشه‌ای به عمل می آید، میوه‌ای است که حاوی دانه‌ای دراز است که بخش خوراکی آن محسوب می شود. پس از برداشت، آن را خیس می کنند تا پوسته گوشتی قرمز یا زرد آن ها پاک شود. سپس مغز آن را در آفتاب خشک می کنند. در بقیه موارد با پوسته خود تحت عنوان پسته تر به فروش می رسد.

پسته ایی که معمولاً به عنوان آجیل در نظر گرفته می شود یک آجیل آشپزی است، نه یک مغز گیاه شناسی. این میوه دارای پوسته بیرونی سفت و کرم رنگ است. پسته دارای پوستی به رنگ ارغوانی و گوشتی به رنگ سبز روشن، با طعمی متمایز است. هنگامی که میوه می رسد، پوسته از سبز به زرد/قرمز پاییزی تغییر می کند و به یکباره تا حدی باز می شود.

هر درخت پسته به طور متوسط حدود 50 کیلوگرم بذر یا حدود 50000 دانه در هر دو سال دارد.

• کوچک اما مقوی…

پسته ها کوچک هستند، اما دارای مواد مغذی قدرتمندی هستند.

در یک وعده 100 گرمی، 562 کالری و 67 درصد چربی، 20 درصد کربوهیدرات، 13 درصد پروتئین دارد.

پسته منبع غنی پروتئین، فیبر غذایی و همچنین چندین ماده معدنی مانند فسفر، پتاسیم، کلسیم، آهن، منیزیم، منگنز، روی، مس، سدیم و سلنیوم است. این دانه ی کوچک منبع خوبی از ویتامین هایی مانند ویتامین A، K، C، E، B6، B1-تیامین، B2-ریبوفلاوین، B3-نیاسین، B9-فولات و B5-پانتوتنیک اسید نیز می باشد.

پسته همچنین منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها است. آنها دارای آنتی اکسیدان بیشتری نسبت به اکثر آجیل ها و دانه ها هستند. در واقع فقط گردو حاوی مقدار بیشتری آنتی اکسیدان است. ویتامین ها، مواد معدنی، چربی ها و پروتئین موجود در آن همگی برای سلامتی شما مفید هستند.

برای داشتن قلبی سالم، وزنی کنترل شده، فشار خون معتدل و سیستم گوارشی قوی تنها کافی است پسته را در برنامه ی غذایی روزانه خود قرار داده و به عنوان عصرانه و یا همراه با صبحانه میل کنید.

این میوه همچنین از آسیب سلولی جلوگیری می کند و نقش کلیدی در کاهش خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت و سرطان دارد. آن را می توان با پوسته یا بدون پوست خریداری کرد و به صورت خام یا برشته و شور مصرف کرد.

[بهترین زمان برای مصرف پسته چه زمانی است؟]

• پسته در همه جا…

پسته معمولا به دلیل طعم لذیذ و بافت مناسب سایر طعم ها، در انواع دسرها از جمله باقلوا، حلوا و بستنی استفاده می شود. در آمریکا استفاده از آن بیشتر در سالاد ها کاربرد دارد به صورت  تازه یا پودینگ، خامه فرم گرفته و دانه های کنسرو شده مصرف می گردد.

ایران و ایالات متحده تولیدکنندگان عمده پسته هستند که روی هم رفته حدود سه چهارم کل تولید جهانی را به خود اختصاص می دهند. ایالت کالیفرنیای آمریکا تقریباً تمام پسته های ایالات متحده را تولید می کند و حدود نیمی از آن عمدتاً به کشور های چین، ژاپن، و کانادا و کشورهای اروپایی صادر می شود.

پسته در ایران به “آجیل خندان” معروف است. در چین به آن “آجیل شاد” می گویند. به بادام سبز نیز معروف است.

پسته نماد سلامتی، شادی و خوشبختی است که اغلب در سال نو چینی به عنوان هدیه داده می شود.

• حساسیت غذایی

اگرچه بسیار نادر است اما مواردی از حساست به پسته در افراد دیده شده است که به دلیل وجود ماده ایی به نام اوروشیول در ساختار این دانه می باشد؛سایر اعضای خانواده  Anacardiaceae که شامل پیچک سمی، سماق، انبه و بادام هندی می شوند دارای این ماده هستند. اوروشیول یک ماده تحریک کننده است که می تواند باعث واکنش های آلرژیک شود.